Дневник пользователя macorka
Прекрасна летна вечер... Едно осамено срце копнее за неговата далечна
половинка...Но се прашува сепак дали има таква своја половинка ? Или
стравува за нешто што можеби го има, можеби го нема, а сепак се плаши
да не го изгуби... Љубов... Од се што постои на светот најмногу верува
во љубовта...Таа е како кислород... Се што и е потребно е барем малку
љубов...Ах таа љубов... Наеднаш погледот го свртува кон небото...
Прекрасно ѕвездено небо... А најсветлата ѕвезда ја посветува на НЕГО...
Оној кој успеа да навлезе во одаите на нејзиното срце... Оној кој барем
за миг успева да и ја…
Седам замислена над оваа тетратка,која од моите солзи кои капат без
престан,почнала да се гужва...но,продолжувам да пишувам,раката не
престанува да ги испишува зборовите,кои ги кажуваат срцето за неа...ја
држам нејзината слика во рака и почнувам гласно да размислувам...О,Боже
зарем требаше тоа да се случи?Зарем мораше таа боженствена насмевка на
нејзиното лице да згасне толку рано?!
Детската смеа и мојата весела игра како мала,таа ги следеше без
престан,не се уморуваше од ништо...бев дете кое не знаеше за тага,а
сега сум девојка која незнае за ништо друго,освен да гледа песимистички
и црно се околу себе...
Немам кому да кажам како се чувствувам,бидејќи сите велат така требало
да биде...но тие зборови,мене не ми вредат ништо,не ми создаваат друго
мислење,само моево срце знае како се чувствувам и колку сум скршена...Се прашувам,дали сум погрешила нешто,та морал Господ да ми врати на ваков начин,да ми го одземе НАЈСВЕТОТО нешто за мене?
Zamina.... toa sto ostana vo mene nemoze nikoj da go opise...nemozam ni jas,no mozam da kazam del od toa sto go cuvstvuvam,a toa e deka golem del od moeto srce se skrsi,se raparci na milion mali sitni delcinja i poleka izumira... nemoze nikoj da gi sostavi,za moeto srce da bide povtorno celosno i zivo....me boli toa sto zamina i site se svrtea,site bea povtorno srekni,ispolneti,kako nisto da ne se slucilo...no jas,jas se promeniv....sreknite i raspeani dni ostanaa pozadi mene...od kako zamina TI sekoj mal pokret od strana na drugite me nervira...se sto e vo vrska so tebe me nervira,zosto…
Во овие тешки моменти често забораваме да ги поставиме вистинските прашања, но сепак…
Зошто некои луѓе нарачуваат двоен чизбургер, голема порција помфрит и coca cola LIGHT???
Зошто жените не можат да стават маскара со затворена уста?
Зошто за да го изгасиме Windows мораме прво да кликнеме на „start”?
Зошто сокот од лимон се прави од вештачки додатоци, а детергентот за миење садови од прав лимон?
Зошто не постои храна за мачки со вкус на глушец
Зошто иглата која се употребува за еутаназија е стерилна?
Зошто секогаш силно притискаме на дугмињата на далечинското кога батериите се при крај?
Зошто секогаш ги переме пешкирите после бањање, зарем не би требало…
Ovie denovi mnogu
razmisluvam za nego.Go gledam nasekade negoviot lik.Me
vlece nostalgija nakaj negovata ulica.Mi nedostiga...mi treba.Barem ocite da mu gi vidam...barem da ne
zivee samo vo moite sonista i misli...barem da znam deka e dobro...Ne se ni javi
od onoj den koga...ni edno pismo,ni eden povik od togas...tisina!Pisuvam za toa
a ni sama ne znam sto racete mi letaat tolku za toa pisuvanje,mozebi imam
potreba da se ispraznam od toa sto go cuvstvuvam…Znam deka ova mozebi nikoj
nema da go svati ili da razbere kako mi bilo ama toa e…tazno znam,ama ova go
krijam od lugeto I od tugite oci,zosto ne sakam da go vidat mojot
bol,taga,bes,solzi…za da ne me unistat losite zborovi…
Nesum tolku tazna kako sto se cuvstvuvam osameno,zatvorena sum vo sebe I ne
doszvoluvam nikoj da mi se priblizi..dali e toa mozno?...Pokazuvam sreka pred
drugite,a uporno vo moite oci ima solzi koi nikako da kapnat niz moive oci..Nesakam
taka da ziveam..Sakam da ja osetam srekata,ljubovta,slobodata…Dlaboko vo srceto
znam deka toa e vozmozno no kako da gi pustam tie emocii da tecat,da go
oslobodam sekoe cuvstvo od mene…Veke neznam so koi oci da go poglednam ovoj
svet,no bi sakala da znam deka eden den koga ke