მხატვარი იჯდა იმ ქუჩის გაღმა,
სადაც ნისლები ფიქრებს ფარავენ
და ის უმზერის სამყაროს მიღმა,
ერთმანეთს თამასსში თუ როგორ კლავენ
აიღო ფუნჯი, მოხატა შავად
შავს აურია თეთრი ნისლები
და თითეულ მათგანს კაცთა მოდგმისა,
თვალთ დაუხატა ფერადი სხივები
და ყველა მათთგანს მისცა უფლება
ეფრინა ცამდე ბედნიერებით
თითქოს ჩაფიქრდა...
და სიმართლეს მიხვდა
სიმართლეს იმ ქვეყნიერების
დრო ჩქარობს ნელა,ძალიან სწრაფად
ძალიან ნელი განადგურებით !
Комментариев пока нет.
Будь первым - напиши свой комментарий.