Дневник пользователя M k

ცხოვრება პატარა წიგნს წააგავს. მისი ფურცლები ისე სწრაფად იშლება, რომ წაკითხვასაც ვერ ასწრებ. დღეები მიდიან და ფურცლებიც ნაწერით ივსება. გაივლის ჟამი, მოხუცდები და წიგნიც ბოლომდე შეივსება. აიღებ წიგნს და თვალს გადაავლებ შენს ცხოვრებას. ჯერ დაფიქრდები. სარჩევს თითს ჩააყოლებ. ნახავ გვერდს და დაიწყებ კითხვას. კითხულობ და თვალზე ცრემლი გადგება. ფიქრობ, რა უცებ გასულა სიცოცხლე, რა მალე შევსებულა ცხოვრების ფურცლები... ფურცელს გადაშლი, დაჭმუჭნული და ჩაკეცილი ფურცელი შეგხვდება. ეს ხომ შენი ცხოვრების ყველაზე მტკივნეული გვერდია. ჩაკეცილს გაასწორებ და ფურცვლას განაგრძობ. იფიქრებ, დრო გავა და როგორმე გასწორდებაო, მაგრამ ნუ გეგონება, რომ სანამ წიგნის ბოლოში გახვალ გასწორდეს, ვერა მეგობარო, ვერა! ისევ განაგრძობ კითხვას, გადააწყდები სანიშნს,…

მირჩევნია ვიყო უშნო, ანდა ქუჩის მათხოვარი, მაგრამ სულით მდიდარი და მფარველობდეს მაცხოვარი. ქვეყანაზე რისთვის გავჩნდით ვერავის ვერ გაუგია, ვინც მიბარდა საიქიოს არაფერი წაუღია..

მეტირება... მეტირება არა სევდისაგან... არამედ სიხარულისგან, ასეთი კარგი ,რომ მყავხარ გვერდით... შორს და ყველაზე ახლოს გულში...

miyvarxar miyvarxar milonjer gagimeoreb da milionjer getyvi moxolod shentvis vicocxeleb

მე ის სევდიანი წამიც მიყვარს, ლამაზ ბავშვობას რომ მომაგონებ

ამეკვიატე ყველა ფიქრებში,
დარდში, სიცილში, ცრემლშიც- თუ გნებავს,
აკრძალულია ჩემთვის ნუგეში,
ამ სიყვარულის არ მაქვს უფლება.
დილას -მზის სხივით გეჩურჩულები ,
დღე -შენს ნაფეხურს დავსდევ კვალდაკვალ,
შემოგიჩრდილე ფეხის გულები
და მზერას გპარავ ,ღამით- თვალდათვალ.
ამოსუნთქვიდან ამოსუნთქვამდე,
გულს ჩაგიტნევ და თან ამოგყვები,
მონატრებიდან მონატრებამდე,
შენსკენ სავალ გზებს კვლავ გამოვყვები.
მერე, ფერებით მოგაჯადოვებ,
მკერდს დაგებნევი როგორც თილისმა.
სხვისი ხარ ,მაგრამ ჩემთან დაგტოვებ,
რაც უნდა სული კორტნოს სინდისმა.
იცოდე ,როცა სხვას შეიყვარებ,
კრძალვით სიშორეს მე დაგპირდები.
გეტყვი, თავს ალბათ ვერ შევიკავებ,
-მე შენ მიყვარხარ, კი არ მჭირდები...

ახლაც მახსოვს იმ წისქვილის სუნი,
ბავშვობაში რომ მოგსდევდი ჩემო,
როგორ მინდა დაგიძახო ისევ,
-ხმა გამეცი,სად წახვედი ბებოოოოოოოოოოოო?!

“მეც წავალ, ოღონდ ცოტაც მადროვეთ,
ბარემ შევავსო ბოლო ფურცელიც
და ამოვწურო ეს სიმარტოვე
ეს ფორიაქი ამოუხსნელი.”

არასოდეს ეკამათო იდიოტს,იმიტომ რომ დაეცემი მის დონეზე და მერე მომგიგებს,რადგანაც მას უკვე დიდი გამოცდილება აქვს