Дневник пользователя NiNeLi

მე ძველმოდური ვარ. ვთვლი, რომ ტრანსპორტში მამაკაცმა ადგილი უნდა დამითმოს, მაშინაც კი, როცა არც ორსულად ვარ და არც ბევრი ტვირთით. დიახ, უნდა გამიღოს კარი და გამომიწოდოს ხელი, როცა ჩამოვდივარ ავტობუსიდან, მაშინაც კი, როცა არ ვიცნობთ და ვერც ვერასდროს გავიცნობთ ერთმანეთს. მე ქალი ვარ ესეიგი მე უფრო სუსტი ვარ. მე ძველმოდური ვარ. დარწმუნებული ვარ, რომ მამაკაცმა უნდა გადაიხადოს რესტორანში ან კინოში ჩემს ნაცვლად და მე კითხვაც კი არ უნდა გამიჩნდეს ვინ იხდის დღეს? მე ძველმოდური ვარ. მე ვფიქრობ, რომ მამაკაცმა უნდა იზრუნოს ჩემზე - მკითხოს მოვიხვიე თუარა თბილი შარფი ან ხომ არ დამავიწყდა მეჭამა რამე. მამაჩემი ყოველთვის მეკითხებოდა. მე ძველმოდური ვარ.…

ადამიანების უმრავლესობას საკმაოდ დაბალი თვითშეფასება აქვს. ისინი აღწერენ საკუთარ თავს, როგორც ნაკლებად საინტერესოს, არც თუ ისე მომხიბვლელს და ა.შ. მაგრამ, ასევე ფიქრობენ თუ არა მათზე სხვები??? ეს ვიდეო უკლებლივ ყველამ ნახოს და დაფიქრდეს საკუთარ თავზე! ♥http://www.upworthy.com/2-people-described-the-same-person-to-a-forensic-artist-and-this-is-what-happene?g=4

1.ყველა ადამიანს გააჩნია სისუსტე, მაგრამ შენს გვერდით მე უძლეველი ვარ.....

მეტად ბოჰემური,
ცოტა მოპოეტო,
ახლა ასეთი ვარ,
თავ-ტვინ არეული,
ჩემი ბოლო ლექსის,

უდაბნოში, რომ აღმოვჩნდე,
შენ ერთი ჭიქა ქყალი ხარ
დასაწყისშივე გეტყვი რომ,
ო, რა მაგარი ქალი ხარ

შავი ღვინის გაქ ტუჩები, მაშინ ,
როდესაც ლოთი ვარ
და როცა თრობა მინდება
მეც შენთან სტუმრად მოვდივარ.

აი მაშინ კი დავთვრები,
ჩავიძირები სასმელში
იმას ალერსით გადმოგცემ,
რასაც არ გეტყვი სათქმელში.

ცხოვრებას რისკით შევხედავ,
სიკვდილ–სიცოცხლის მკვლევარად,
თუ მთამსვლელობა შევძელი
მე შენ დაგიპყრობ მწვერვალად.

ღრუბლებს კი ნუ ეფარები,
გიხდება მათგან გამოსვლა
მე, რომ მთის მწვერვალს დავიპყრომ
შენ მზის იქნები ამოსვლა

ვარდების ზღვაში გიხილე,
ლექსი გიძღვენი უთქმელი
ვარდებს სურნელი აღარ აქვთ,
ვარდებს აქვთ შენი სურნელი

ხედავ რა ქალი ყოფილხარ ?
შენსკენ ლტოლვა, რომ დიდია.
შენზე მაგარი კაიფი
მე სულ ფეხებზე მკიდია...

ეს ვარდები კი სუყველა
გრძნობებით მოქარგულია,
არც ერთი არ მიყიდია,
სუყველა მოპარულია...

მე ისე გნატრობ, როგორც სიმშვიდეს ცოდვილი სული,
სასუფევლიდან გამოდევნილი და განკიცხული.
ისე მიყვარხარ, როგორც ჯარისკაცს სახლის სუნი...
შენი პერანგით, მკერდთან შეხსნილით... ვარ დასიცხული.

ისე დავმალავ მე ამ სიყვარულს, როგორც დედაო ლეჩაქში ნაწნავს
და აღსარებად შევინახავ შენს ყველა სიტყვას, შენს გულისცემას...
სხვა სიყვარულის, ან სხვაგვარად გამოხატვის არა და არ მწამს,
მე ხომ კაცი ვარ და შენს სულში ვეტრფი ერთ ქალს, სახელად ევას...

დღეს მერამდენედ გამოგიგონებ, მერევა თვლაში , ჯერ არ ნანახი უფრო მიყვარხარ, ვიდრე სხვას ცხადში. როცა პირველად ფიქრში მოგხაზე ვიყავი ბავშვი ... წარბსაც არ შევხრი რომ ჩამივარდე შემთხვევით თვალში. დღეს მერამდენედ გამოგიგონებ, მერევა თვლაში , წუხელ მეღვიძა , სიზმარს გიბნევდი ტალღოვან თმაში. დედა ნუ ეტყვი ლექსებს რომ ვწერ და ფიქრს ვშლი ქარში შენი ძმაც მიყვარს , ალბათ პატარა , უყვარს თამაში . . . დღეს მერამდენედ გამოგიგონებ, მერევა თვლაში , სახლსაც ვიგონებ, ალბათ იქნება მშვიდი გრიგალში . ვეცდები ცხენიც გამოგიგონო , ებას თავლაში ... და თუ ეს მოხდა , მშვიდად ვიძინებ შენს თბილ კალთაში .

როცა სიტყვებს უბრუნდებათ ძალა,
როცა თვალებს აცეცებ და მალავ,
როცა გული ხელის გულებს ათბობს ,
მაშინ უკვე სიყვარული გათოვს.
როცა ხვდები,რომ აღარ ხარ ერთი ,
როცა უფრო ახლოს მოდის ღმერთი .
როცა გული წამებს ორჯერ ასწრებს,
მაშინ უკვე სუნთქვით გითბობ ღაწვებს .
როცა სულიც მასთან ყოფნას ნატრობს ,
როცა ძილი აღარ გინდა მარტოს .
როცა ხვდები, რომ შენ უკვე სხვა ხარ,
მაშინ მზად ხარ, უთხრა:“მე მიყვარხარ!“