Дневник пользователя wolf1
ღიმილი და მილოცვები თუმცა ბევრი გავეცით,
ქრისტე აღსდგა ჭეშმარიტად, ხოლო ჩვენ კი დავეცით.
ალბათ თვითონ ღმერთი ირჩევს - უცნაური რამეა,
ქრისტეშობა თითქმის მუდამ საოცარი ღამეა;
დეკემბერი დააჭენებს ყინვით ნახატ ეტლებსა,
იმ ღამით ხომ წამებული ქრისტე იშვა ბეთლემსა.
მერე ზეცად აღევლინე, არ გიგუეს მიწაზე,
ნუთუ აღარ დაბრუნდები ცოდვილ დედამიწაზე?!
ზეცად წასულს უკან მოგყვა ლოცვა ცრემლის დამდენი,
ქვეყნად ერთი ქრისტე დარჩა და იუდა - რამდენი.
ალბათ მისთვის გაიაფდა ღალატი და გაცემა,
ფეხზე დგომა არის ძნელი, ადვილია - დაცემა!
მეც დავრწმუნდი, არ გამქრალა ქვეყნად შური და მტრობა
და წარსული სიზმრად მექცა, მომავალი - ოცნებად,
მეგობარი ვეღარ მიცნობს, მნახავს და გაოცდება.
ქრისტეშობას სხვა ჩემს გარდა სევდას ვინ დაიბედებს?
ძველი წელი ხსოვნას მართმევს, ახალი კი - იმედებს.
ქრისტე აღსდგა! ქრისტე აღსდგა, ჩემი…
სიმდიდრე, მხოლოდ გარკვეულ ზღვრამდე, ხდის ადამიანს შედარებით დამოუკიდებელს და უფრო თავისუფალს. კიდევ ერთი ნაბიჯი და ქონება ხდება ბატონი, ხოლო მისი მფლობელი მონა: როგორც მონამ, უნდა მიუძღვნას მას თავისი დრო, აზრები, უნდა გააძლიეროს გარკვეული კავშირები საზოგადოებაში, უნდა მიეჯაჭვოს გარკვეულ ადგილს, შეეზარდოს გარკვეულ სახელმწიფოს, და ყველაფერი ეს, შესაძლოა, საკუთარი შინაგანი და ყველაზე უფრო არსებითი სურვილის საწინააღმდეგოდ.
ოთხი რამ…
ოთხი რამე კაცსა გახდის ხარბსა:
შიში უქონლობისა, რიდი სხვის მსახურობისა, შური სხვების მიმართ, სიმრავლე შვილთა.
ოთხი რამით წარმოდგება სიხარბე:
ქურდობით, ფიცის გატეხით, სიცრუით, კაცის მკვლელობით.
ოთხი რამით გასაწყლდება კაცი:
დიაცებისგან, ყომარმაზობისგან, ცუდ ამხანაგებისგან, შფოთობისგან.
ოთხი რამით შერცხვება კაცი:
გლახაკობით, სეურაცყოფით, სხვის ხვეწნით, ამხანაგთაგან გაძევებით.
ოთხი რამე მოსდევს გლახაკობასა:
ბოროტი მოქმედება, თავის შერცხვენა, ჯანის გაფუჭება, ოჯახის ამღვრევა.
ოთხი რამის ზრუნვა მართებს ქმარსა თავის ცოლზედ:
მუდამ გაერთებული საქმით მორიდება თავისა, შეძლებისდაგვარად ცხოვრება, ზომიერი ჩაცმა.
ოთხი რამეა უფასო:
სწავლა, ჯანმრთელობა, თავისუფლება, სათნოება.
ოთხი რამეა დაუბრუნებელი:
ქვა ხელიდან ნატყორცნი, სიტყვა პირიდან გამოთვებული, გარდასული ჟამი, გავლილი შემთხვევა
ოთხი რამეა გაუქრობელი:
ცეცხლი, მიწა, ჯოჯოხეთი, დედაკაცი.
ოთხი რამეა უსარგებლო მისარები:
თქვლემა, ჩაფიქრება, გამოძიება, დაღონება.
ოთხი რამე მართებს შეგირდსა:
მასწავლებლის პატივისცემა, სმენის მოწადინეობა, ხშირად გამეორება ნასმენსა, რჩევის კითხვა…
ჩემს ქალაქში არაფერი მაოცებს, შუაღამეს მზის სხივიც თუ მაკოცებს,
აქ ხომ შავი საყვარელი ფერია, აქ შენი ძმა თურმე შენი მტერია...
აქ არ ხარობს თავმდაბლობის ნაგავი, აქ ტაძრებშიც შეიტანეს ნაგავი,
აქ სიზმრები აღარ არის ფერადი, აქ ღალატი გახდა მრავალჯერადი...
აქ სიყვარულს ჩაგითვლიან ბოდვაში, აქ ხომ ახლა ბოზობაა მოდაში,
აქ უნიჭო სიმღერები ჰიტია, აქ "ბებერი ალაზანში კიდია"...
აქ პოეტებს გაურბიან მუზები, აქ გესვრიან თუ არ წაიკუზები...
ჩემს ქალაქში ყველაფერი მოსულა, აქ ჯამლეტამ ჯონდო დააორსულა
***
არ ჩერდებაო დრო,
ვიღაცა ბრძენმა ბრძანა...
და ეთანხმება ბრბო,
ასე არ არის განა?!
-როცა მოცარტი ნოტებს არჩევდა,
დროებით შერცხვა დროს და გაჩერდა...
***
გადის ცხოვრება, გადის...
მაისი თრთოდა
სხვადასხვა ფერად,
მოხვედი, ჰოდა:
ვიყოთო ერთად...
უსიტყვოდ გენდე
(ნეტავ ვინ მთხოვა?)
და იმის შემდეგ
არ წყდება თოვა...
ცხოვრება გადიიიის...
***
ჯოჯოხეთში იბევებენ ადგილებს,
იქ…
პირველად საქართველოში შეარემონტეს “კრიშა”,
პირველად საქართველოში დემოკრატია იშვა.
პირველად საქართველოში უეკლოდ კრიფეს ვარდი,
პირველად საქართველოში ვარდს და ნეხვს ერთურთს ვადრით.
პირველად საქართველოში ვუყურებთ ნამდვილ პატრულს,
პირველად საქართველოში ვხვდებით ჯარისკაც ნატრულს.
პირველად საქართველოში რუსეთს გავცილდით დროზე,
პირველად საქართველოში ბუშმა იცეკვა დოლზე,
პირველად საქართველოში ლობიო ეტრფის ქოთანს,
პირველად ჩვენმა “დინამომ” წააგო ზესტაფონთან.
პირველად საქართველოში სირზე ვკიდივართ ოსებს,
პირველად საქართველოში სოროსით შევიმოსეთ.
პირველად საქართველოში აფხაზი გახდა რუსი,
პირველად საქართველოში ვეძებთ ჩასაცმელ “ტრუსიკს”.
პირველად საქართველოში დარგეს ჭადრის ხე – ექვსი,
პირველად საქართველოში სძულთ რუსთაველის ლექსი.
პირველად საქართველოში აღიარებენ “ცისფერს”,
პირველად საქართველოში მკვახე სჯობია მწიფეს.
პირველად საქართველოში ჭაბუა დარჩა სახტად,
პირველად ამირჯანოვი ამირეჯიბი გახდა.
პირველად საქართველოში ჭიპი მოუჩანს გოგოს,
პირველად საქართველოში ვერ ვგრძნობთ ამინდის პროგნოზს.
პირველად საქართველოში ხალხმა თბილისი ნახა,
დღეს რუსთაველზე პირველად გაისეირნა ხალხმა.
პირველად საქართველოში ზეობს კანონი…
სიმდიდრე, მხოლოდ გარკვეულ ზღვრამდე, ხდის ადამიანს შედარებით დამოუკიდებელს და უფრო თავისუფალს. კიდევ ერთი ნაბიჯი და ქონება ხდება ბატონი, ხოლო მისი მფლობელი მონა: როგორც მონამ, უნდა მიუძღვნას მას თავისი დრო, აზრები, უნდა გააძლიეროს გარკვეული კავშირები საზოგადოებაში, უნდა მიეჯაჭვოს გარკვეულ ადგილს, შეეზარდოს გარკვეულ სახელმწიფოს, და ყველაფერი ეს, შესაძლოა, საკუთარი შინაგანი და ყველაზე უფრო არსებითი სურვილის საწინააღმდეგოდ.
—