Szczęście dziwny twór tak bardzo nie chcemy uwierzyć w to ze zalezy tylko od nas samych to my sami tworzymy siebie szczęśliwymi lub cierpiacymi wmawiamy sobie że szczęście trwa tylko chwile i że do szczęścia czegos zawsze nam potrzeba . Wystarczy chwila ciszy i nic wiecej wsłuchanie się w samego siebie bez obaw i nadzieji ze coś sie skończy wbrew naszym oczekiwaniom lub pójdzie nie tak. Tak trudno jest sie nam usmiechnąc do samych siebie .

Obawy lęki wyobraźnia to wszystko nas potrafi zdołować strach i obawa o jutro o to co będzie a jaka pewność ze sie wydaży to wogóle że dojdzie do tego czy dożyjemy tej chwili wpojono na abyśmy sami siebie unieszczęsliwiali bo tak lepiej ale dla kogo . Martwienie sie czy zdamy egzaminy czy nasze dzieci będa takie jak norma wymaga ale po co to wszystko by zaspokoić swoje czy czyjeś oczekiwania a czy nasze dzieci muszę być klonami oczekiwań społecznosci czy po prostu nie mogą być soba.

Obserwuję zakłamanie które rosnie wraz z naszym zyciem osobiscie nie obchodzę świat nie wierze w Boga poprzez religię ale wierze w to że coś cudownego storzyło i dało nam szanse na to by żyć i cieszyć sie życiem każdym doznaniem które potrafi dac nam przyjemność bez zatruwania jej czyimiś chorymi urojeniami . Nasz tzw cudowna cyilizacja ogranicza nas robiąc z nas niewolników potrzeb konsumpcyjnych i walki o rzeczy które tak naprawde nie sa nam do niczego potrzebne moda kanony piękna , jednych uszczęsliwija innych doprowadzają do załamania nerwowego . Kazdy z nas jest jest cudowna istotą i po cos tu jesteśmy więc przeżyjmy to życie bedą szczeliwymi dla samych siebie uwierzcie uszczęsliwiajac samych siebie bezwarunkowo będziemy uszczęślwiac innych. Dla osób religijnych kieruje słowa Jezusa Miłuj bliźniego swego jak siebie samego . . Kto nie ma miłosci w sobie nie może jej dawać innym kto nie umie być samemu szczęsliwym nigdy nikogo nie uszczęśliwi kto potrafi z pustego nalać cokolwiek by napoić innych. Miłość do siebie pokochanie siebie jest początkiem wszystkiego . Wielkim był Nauczycielem kazał kochac i wybaczać i nie powiedział traktujcie to z przymrużeniem oka kochał ludzi bardo dając im tak cudowne rady ale jego rdy i nauka została przykryta płaszczem tradycji i tak się zastanawiam ile w niej miłości~?

Jak można nienawidzieć siebie ,nie akceptować siebie a mówic innym że ich kochamy .Jak można będac nieszczesliwym dawać szczęście innym ? Kochamy warunkowo nie umiemy kochać bez warunkowo nie umiemy zrobić nic tak poprostu zatrzymać sie i poczuć powiew wiatru na twarzy , poczuć zapach kwitnacych drzew wsłuchać sie w szum morskich fal , popatrzećjak szczeniaki gonia sie po trawie nie spieszyc sie nigdzie i po nic zatrzymac sie i usmiechnąc do innych co mamy z tego poza zszarganymi . Juz nawet nie potrafimy marzyć usiłujemy dostosowywac sie do oczekiwań innych . A kto powie jak być soba tak by tylko byc i czuć w sobie ten stan szcześcia który jest w nas i jest tam tylko dzieki nam nie zaleznie od wszystkiego . Czy potrafisz spojrzeć w lustro i powiedzieć sobie kocham siebie takim jakim jestem tak po prostu to mi wystarcza i czy cos mam czy nie czy to jest tak naprawde wazne co inni o mnie myslą i czego oczekuja. Więć nauczmy sie kochać mimo wszystko nauczmy sie tak sami dla siebie tak po prostu zwyczjnie nie na pokaz a bedąc szczęśliwymi damy szczęście wszsytkim . To co siejemy to zbieramy , też powino byc to wielu osobom znajome . Kocham was.