Każde ciało zawieszone w przestrzeni pozostaje w tym stanie aż do chwili uświadomienia sobie swego położenia.
Kaczor Duffy, nie zauważając końca łączki, przekracza skraj urwiska.
Spaceruje przez chwile w powietrzu, mrucząc do siebie nonszalancko. Po
pewnej chwili patrzy w dół. Od tego momentu zaczyna działać pokrewne do
powyższego prawo ciążenia z g=100 m/s2.
Prawo II
Każde ciało znajdujące się w ruchu przemieszcza się aż do momentu nagłego zetknięcia się innym ciałem stałym.
Bez względu na to, czy została wystrzelona z armaty, czy porusza się w
szaleńczym biegu, postać z kreskówki tak zdecydowanie utrzymuje swoją
prędkość, że tylko słup telefoniczny lub olbrzymi głaz jest w stanie
zahamować jej ruch postępowy. Sir Izaak Newton określił ten rodzaj
nagłej zmiany pędu jako "fenomen gamonia".
Prawo III
Każde ciało, po przemieszczeniu się przez ośrodek o wysokiej gęstości, powoduje ubytek w masie tego ośrodka równy obwodowi sylwetki ciała.
Określane także mianem "przejścia sylwetkowego", zjawisko to dotyczy
głównie ofiar wybuchów lub tchórzliwych panikarzy tak zdeterminowanych
do ucieczki, że czynią to wprost przez ścianę, pozostawiając w niej
otwór jak wycięty przez matrycę. Strach przed odorem skunksa lub
przymusowym ożenkiem jest zwykle katalizatorem dla tego typu zjawiska.
Prawo IV
Czas potrzebny do przemieszczenia dowolnego obiektu o dwadzieścia
pięter w dół jest większy lub równy czasowi niezbędnemu postaci, która
spowodowała przemieszczanie obiektu, na zbiegnięcie dwudziestu pięter
po krętych schodach i przeprowadzenie próby bezpiecznego schwytania
spadającego obiektu.
Obiekt zawsze ma bezcenną wartość, próba zawsze jest nieudana.
Prawo V
Uczucie strachu neutralizuje wszelkie prawa ciążenia. Siły psychiczne
większości postaci są wystarczające do wprawienia tych postaci w ruch o
kierunku przeciwnym do siły ciążenia.
Niespodziewany hałas lub groźny zamiar filmowego przeciwnika indukuje
ruch postaci pionowo w górę, zwykle w kierunku żyrandola, szczytu
drzewa lub masztu. Efektem potęgującym to zjawisko jest brak kontaktu
stóp postaci lub kół jego auta z powierzchnią ziemi w chwili
rozpoczynania ruchu pionowego.
Prawo VI
W miarę wzrostu momentu pędu obiektu, obiekt może się pojawiać w
różnych miejscach niemal jednocześnie. Prawo to ma zastosowanie przede
wszystkim w tzw. "walkach skłębionych", w czasie których głowa
walczącej postaci wychyla się z tumanu kurzu w kilku miejscach
jednocześnie. Prawo działa także dla obiektów wirujących, w
szczególności zaś duszonych. Postać, która została z wielką siła
kopnięta w tylną część ciała podlega dodatkowo prawu autoreplikacji,
działającego jednak tylko przy dostatecznie szaleńczych pędach,
pozwalającego na osiągnięcie zadanej prędkości poprzez kolejne
rykoszety o ściany pomieszczenia.
Prawo VII
Tylko pewne typy postaci mogą przejść przez namalowane na ścianie
atrapy drzwi - inne nie. Te trójwymiarowe sztuczki malarskie robią
sporo zamieszania, jednak jedno jest wiadome: ktokolwiek namaluje taką
atrapę drzwi
na ścianie dla zmylenia przeciwnika, nie będzie mógł za swym
przeciwnikiem podążyć do tej, teoretycznej przecież, przestrzeni. Każda
próba przeniknięcia przez atrapę drzwi kończy się dla malarza
niechybnym rozpłaszczeniem się na ścianie. Ale, ostatecznie, jest to
przecież problem sztuki, nie nauki.
Prawo VIII
Każda zmiana statusu kociej materii jest jedynie chwilowa. Koty w
kreskówkach mogą zginąć więcej razy, niż wynikałoby to z tradycyjnych
dziewięciu żyć, jakimi zwykle dysponują. Mogą one ulec rozerwaniu,
poszatkowaniu, sprasowaniu, zmiażdżeniu, skręceniu, czy
rozczłonkowaniu, ale nie mogą ulec całkowitemu zniszczeniu. Po
zrobieniu kilku min niewiniątka, znowu się dopompowują, wydłużają,
scalają, utrwalają.
Wniosek: kot zawsze przyjmuje kształt pojemnika, w którym przebywa.
Prawo IX
Kowadło zawsze opada najwolniej.
Prawo X
Każda zemsta indukuje rewanż o tej samej sile lecz przeciwnym zwrocie.
Jest to jedyne prawo kreskówek, które działa także w świecie
rzeczywistym. To jest powód, dla którego wolimy oglądać efekty
działania tego prawa raczej w stosunku do Kaczora Donalda.
Uzupełnienie A.
Ostro zakończone obiekty wprawiają postać w ruch przeciwny do siły
ciążenia. Postać, ukłuta (zwykle w pośladki) ostro zakończonym
przedmiotem (zwykle szpilką), ignoruje siłę ciążenia, wprawiając się w
ruch pionowy skierowany ku górze, z olbrzymią zwykle prędkością.
Uzupełnienie B.
Na użytek ulubionych postaci prawa materialne w stosunku do obiektów
stają się względne. Ulubione przez widzów postaci, mogą siłą swojej
woli powodować materializację nieistniejących dotychczas obiektów,
które ukazują się wtedy za ich plecami. Na przykład Struś Pędziwiatr,
dla bezgłosowej ekspresji swoich stanów emocjonalnych, może
materializować znaki interpunkcyjne.
Uzupełnienie C.
Materiały wybuchowe nie mogą powodować poważnych obrażeń. Skutkują one
jedynie chwilową zmianą wyglądu postaci na bardziej czarną i dymiącą.
Uzupełnienie D.
Siła ciążenia jest fenomenem falowym - skutkiem działania wolno
propagującej fali o długim okresie. Zjawisko to można zaobserwować tuż
przed upadkiem np. psa z dużej wysokości. Najpierw siła ciążenia działa
na jego nogi, które wydłużają się w kierunku ziemi. Potem, kiedy
grawitacja dosięga dalej, tułów zaczyna się przemieszczać w dół,
powodując nienaturalne wydłużenie szyi. Kiedy siła ciążenia dociera do
głowy, również i ona zaczyna opadać, a ciało psa powraca do swoich
normalnych proporcji. Oczywiście do momentu zetknięcia się z ziemią.
Комментариев пока нет.
Будь первым - напиши свой комментарий.