შენ ის სიგიჟე ხარ, რომელსაც თეთრი ხალათი არ ჭირდება... ის წარსული ხარ, რომელიც აწი უნდა მოხდეს და სუიციდი- რომელიც სიცოცხლის ხალისს მიბრუნებს... მობრუნებაც ხარ წასვლიდან და წასვლაც მთელი თავისი დარჩენებით... შენ ის ლექსი ხარ, რომელსაც ადრე თუ გვიან დავწერ, მაგრამ ხმამაღლა არასოდეს წავიკითხავ
Комментариев пока нет.
Будь первым - напиши свой комментарий.