ამოგიჩემე, როგორცსამაგიდოწიგნიდახარბადგფურცლავ.
ყოველიგვერდიდავიზეპირე,
ჯიუტადვცდილობახალიფრაზისაღმოჩენას...
შენისხარ, რომარმოგწონდიმწეველიმაგრამარასოდესგითქვამასჩემთვის.
შენისხარ - გაცვეთილიფურცლებიდამაინცვერგხურავ,
გინახგრძლივებ, გიზოგავ...
მედღესკითხვამომინდა, როგორცმაშინ
როდესაცპირველადმოხვდიჩემსმაგიდაზედაშემიყოლიაშენმაშინაარსმა...
ისევგადაგშალე, გკითხულობდავერგეშვები.
წიგნისბოლოფურცელიამოხეულია,
გაურკვეველიფინალიჩვენსერთადარსებობასგანაგრძობს.
ამისგამოა, რომმთლიანობაჯერაცარგაბზარულა...
შენჩემისამაგიდოწიგნიხარ!
ამოგიჩემედაბოლოფურცელიამოვგლიჯე,
რომსულგიკითხოდავერასოდესდაგამთავრო...

Pëlqen!