02.09.2017
52, Augsburg, Nemačka
ნაჩხუბრები ვართ,
მეორე დღეა ხმას არ მცემ უკვე,
არც შუქს ანთებ ,
რადგან დანახვა არ გინდა ჩემი
და მხოლოდ მთვარით განათებულ ოთახში ვზივართ.
თან უთქმელობით გულზე ვსკდები და
თან შენი პულსის ბასრი ექო ფიქრებს მისერავს,
შენც ალბათ უხმოდ დამყვირი თავზე ,
ერთბაშად ყველა ართქმულ საყვედურს
და ვერ ამჩნევ რომ იატაკზე ჩემი ჩრდილი
შენს ჩრდილს რაღაცას ეჩურჩულება...
0 pregleda
Još nema komentara.
Ostavi komentar, započni diskusiju!