არიან სავარძლები,
არიან გვირგვინები,
უბრალოდ პატრონები ეცვლებათ,
ტანიდან გვიცილებენ,
ხორციდან გვიცილებენ,
უქმ და უსარგებლო ქერცლებად,
თავისფრად დაგვფერავენ,
და ნივთის ძლიერებით,
ხდებიან ბატონები დიადი,
თავში ფუფუნების ქაოსია,
თვალებში უმწეობის წყვდიადი,
ცვდებიან სავარძლებიც,
ცვდებიან გვირგვინებიც,
და რომ აღარ გვახრჩობს ლორწო,
მერე უფრო გამძლეს,
და ახალს ვაკეთებთ,
რადგან მათთვის ბრძოლა
მოგვწონს.

დიმა

Severim!