Дневник пользователя mari123mari
იქ, სადღაც შორს, ბეთლემში, ცხრამეტი საუკუნის წინათ, ცამოჭედილ ღამეს მღვიმეში დაიბადა იესო, ძე ქალწულის მარიამისა, მაშვრალთა იმედი და ნუგეში, ტანჯვის შემამსუბუქებელი, სიკვდილისა სიკვდილითა დამთრგუნველი...
აქ კი... დღეს...
იყიდება საქართველო. მინდორ-ველით, მთა-გორით, ტყით, ვენახით, სათესით; წარსულის ისტორიით, მომავალი სვე-ბედით; მშვენიერის ენით; ნაქარგი ფარჩა-ხავერდით; ვაჟკაცურის ხასიათით, სტუმართ-მოყვარეობით; დიდებულის სანახაობით, წმინდა ჰაერით; ნაამაგევი სახლით და კარით; ჩუქურთმიანი მონასტრებით და ეკლესიაბით; მჩქეფარე ნაკადულებით; ლურჯის ზღვით; მოწმენდილ-მოკაშკაშებული ცით; ერით, ბერით; თვალწარმტაც ბანოვანთა გუნდებით; გონებაგახსნილ ვაჟებით; მალხაზი ბავშვებით; ვერცხლისფერ თმით შემოსილ პატივსადებ მოხუცებით. იყიდება საქართველო დედით და მამით, შვილით და ძირით, ძმით, დით, ცოლით და ნათესავ-მოყვრებით.
ჰყიდის ყველა: თავადი, მღვდელი, ვაჭარი, ავაზაკი, დიდი და პატარა, ჭკვიანი და სულელი, ლოთი…
მე ვერ გაჩუქებ ტელოფონს ახალს
და ვერ გიყიდი ბევრ ლამაზ კაბას
სამაგიეროდ მოგზღვნი ლექსებს
სადაც ჩავქსოვებ ჩემს კოპლიმენტებს
კიდევ გაჩუქებ ბევრ ლამაზ კოცნას
რაზეც დამიწყებ ყოველდღე თხვნას
მე სულ ყოველ წამს გეტყვი მიყვარხარ
მაშინ გამიცნობ ნახავ ვინცა ვარ
თუ ვერ გაჩუქე ყოველდღე ვარდი
არ დამიწუნო ეს ქცევა კარგი
მე შევეცდები ვიყო ნაღდი
ჩემს გულიდან ამოსულ სიტყავა რომ გაწვდის
მე ვერ გაჩუქებ მანქანას ახალს
და ვერც საჩუქრებით გაგანებივრებ
მე შემიზლია გითხრა მიყვარხარ
იმედია გაკმაყოფილებს
ძნელი მოსახდელია
ჩემზე ფიქრებში მრავალჯერ
ღამე გაგთენებია
როცა ავად გავმხდარვარ
თვალზე ცრემლი გდენია
როცა მხიარული ვარ
პირზე ღიმილი გფენია
დედა ჩემო ძვირფასო დედა
როცა მიყურებ სიხარულით ივსები დედა
მე შენს სიტყვებში სიკეტეს ვხედავ დედა
თმაში ჭაღარა შეგრევია დედა
წელიწადის დროსავით იცვლები შენცა
ბევრჯერ ვიცი გაწყენინე დედა
მაპატიე რადგან ჯერ პატარა ვარ მეცა
დედა ბოძივით იდექი მედგრად
მე შენს სახეზე ნაოჭებს ვხედავ
იყავ დღგრძელი დიდ ხანს იცოცხლე
არ დამიბერდე ჩემო ზვირფასო დედა
წამითაც კი არ ვინატრებ სხვას,
გულით ციცქნა ქართველები დავატარებთ ბოღმას,
სანამ შენი მიწაწყალი სხვას საჯიჯგნად აქვს;
მაგრამ,ვიცი ის დროც მალე მოვა,
გმირთა სული კვლავ შეისხავს ფრთას,
დღეს თუ არა,ღმერთი მაინც ხვალე,
ჩვენსას,არ შეარჩენს აშარსა და ავს.
წინაპართა თითქოს მესმის შფოთვა:
"მწარე ხვედრი არ გვანებებს თავს,
საფლავებშიც ვერ ვისვენებთ,როცა
ჩვენი მიწა საძოვარად გაუხდია სხვას".
ჩემო ღმერთო,მალე ისე შეარხიე ზეცა,
ნისლები,რომ გადაჰყარო საქართველოს ცას,
რომ დამშვიდდეს წინაპართა სული,
ჩვენს სამშობლოს სულ,რომ მცველად ჰყავს.
ავტორი:ნანა სადღობელაშვილი
უსიყვარულოდ არ გათენდება დღე
უსიყვარულოდ არ ამოვა მზე
უსიყვარულოდ არ იქნებე ცა ნათელი
უსიყვარულოდ არ აენთება სანთელი
უსიყვარულოდ არ იფრენს თოლია
უსიყვარულოდ ცხოვრება ნოლია
უსიყვარულოდ დრო უაზროდ გაიქცევა
უსიყვარულოდ მცნებები დაიქცევა
უსიყვარულოდ არ იქნება განთიადი
უსიყვარულოდ არ იქნები დიადი
უსიყვარულოდ დაჭკვნება ვარდი
უსიყვარულოდ დაგაჩოქებს დარდი
უსიყვარულოდ ჩემი სამშობლო დარჩა
რადგან ისიც დროში ჩარჩა
შეყვარებული წყვილი კაფეში ზის და ერთმანეთს ესაუბრებიან , რამოდენიმე საათის შემდეგ , უკვე ბიჭი გოგონას სახლში აცილებდა , მაგრამ რაც კი ფული ჰქონდა ყველა იქ დატოვა. როცა ტრანსპორტში ავიდნენ ბიჭმა არიცოდა რაექნა და ფოლაქი მოიძრო ,როცა მათი ჩასვლის დრო მოვიდა გოგო პირველი ჩაუშვა და თვითონ მძღოლს ფოლაქი მიაწოდა , ხოლო მძღოლმა ხურდა დაუბრუნა მოდით მეგობრებო ამ სასმისით იმ კაცს გაუმარჯოს , რომელმაც ბიჭი არ შეარცხვინა ყველა იმ კარგ კაცს გაუმარჯოს , რომლებიც ასე ვაჟკაცურად იცხოვრებენ
შენზე ფიქრებში მითენდება დღე,
მინდა სიყვარული უფრო ნამდვილი!
ვიცი შენთვის არ არის ადვილი.
კი მესმის შენი არამაქვს ბერი ფული,
მე მაქვს სიყვარულით სავსე გული
რად გვინდა ფული და უძრავი ქონება,
სიყვარულით ჯობია ცხოვრება!
მე შენ გაჩუქებ სიყვარულის ზღვას,
ოღონდ არ წაყვე სხვას.
ეხლა ნუ გადაიქცევი ფიქრების ზონადა!
გთხოვ გამომყევი ცოლადა?
შეყვარებული ხარ? ალბათ გიყვარს ვინმე
ჰო და ჩემო კარგო კარგად მომისმინე...
შენ თუ შეიყვარებ, მხოლოდ აგრძნობინე,
ძალიან თუ გიყვარს ნუ შეატყობინებ.
იცი ჩემო კარგო რატომ ვამბობ ასე?
სიძულვილით არის კაცის გული სავსე,
შენ თუ დააჯერებ რომ იმისთვის ხარობ,
გაიფიქრებს, ალბათ მასზე კარგი ვარო....
და გაივლებს გულში: ,,რატომ შევიყვარო?
ჩემზე ნაკლებს თავი რატომ მივადარო?"
და შენს ლამაზ თვალებს მოარიდებს მზერას,
რადგან შენი ტრფობა, დიდად შეიფერა.
მაპატიე თუ როდისმე გატკინე გული,
არ მინდოდა საყვარელო რომ გტკენოდა გული,
არ მინდოდა შენს თალებზე დამენახა ცრემლი,
ეგ ლამაზი თვალები.უმშვენიერესი სახე,
ღმერთთოჩემო არ მინდოდა დამეტანჯე მასე,
მაგრამ ასე მოხდა მასეთი ყოფილა ბედი,
ახლა რაღა გითხრა სიტყვები არმაქვს მეტი,,
დ.წიკლაური