Дневник пользователя Giorgi Cabadze

გზააბნეული მგზავრი ვარ , სადღაც წუმპეში ვაგდივარ,
სიწყნარე გამეფებულა, დროს უჭირს ფიქრის ცვალება.....
ნელ-ნელა უფრო და უფრო, სადღაც სიღრმეში ჩავდივარ
უფრო და უფრო სწრაფ სწრაფად უკიდეგანოდ გავდივარ,
ეს ყოველივე ჩემს განცდებს , ჩემს გრძნობებს ეპატრობენა
მისი მართვა და გონება უკვე სულ სხვას ემონება,
უკვე არაფრად ვარგივარ, სადღაც სიღრმისკენ გავრბივარ...
უნცაურ გრძნობას დავეძებ მისთვის ყველაფერს ვაკეთებ
და აი დადგა წუთები ალბათ წუმპედან ვბრუდნები...
ირგვლივ ყოველი ნათდება ლამაზი კარი გზად მხვდება,
კარს აწერია ზევიდან სიყვარული ხომ ღმერთია ? !
კარს იქით რაგაც ნაზი და ულამაზესი ხმებია
მომინდა მათი გაგება მათთან შერწყმა და განგება,
ვაკაკუნებდი დაღლამდე ველოდებოდი დარდამდე,
მაგრამ არავინ გამიღო გული დამეწვა ამიტიმ...
თვალებზე ცრემლი მომადგა, ცხოვრება ფეხით მთელავდა
მე კი ვუძლებდი ბოლომდე სანამ შემეძლო ამსი ქმნა,
მაგრამ იმედი…