როცა ყველაფერი დამთავრდება და
თვენივე სახლი ამოტრიალდება,
და თქვენივე მუსიკა დამთავრდება,
და თქვენივე წუთები დაითვლება-
იგრძნობთ მაროობის შიშს...
მერე მიხვდებით, რატომ ვხურავდი ფანჯრებს,
რატომ მტკიოდა ყველაფერი,
რატომ ვაბნელებდი ოთახს და
ვუსმენდი არაფერს...
როცა ყველაფერი დამთავრდება
და სარკეში ჩახედვის შეგეშინდებათ,
იგრძნობთ, რატომ მიყვარდა ტერენტი გრანელი
და რატომ ვუკრავდი არაფერს
და რატომ ვერ იგებდით ვერაფერს...
როცა ყველაფერი დამთავრდება
და თქვენივე თვალები აგკივდებათ
მიხვდებით რატომ ვხუჭავდი თვალებს
და ვუყურებდი არაფერს...
როცა თქვენი ყველაფერი არაფერში გადაინაცვლებს...
მიხვდებით რა იყო ჩემი არაფერი...
ბებე
***
შენ არაფერში ეძიებდი ფილოსოფიას,
და ეს სრულქმნილი არაფრობა სეტყვავდა სხეულს,
უმადურობა! მადლიერთა მწარე ფობია
და შენ ავლებდი სტროფებს შორის პარალელს შვეულს.
ვიღაც ვერ ხვდება, ჭეშმარიტი არაფერია,
და ვერ დაკრული მუსიკები შენი ფერია
ქუჩას უმუცლო ორსულები შემორჩენია
და ბოლოს ხვდები - არაფერი ყველაფერია!
Комментариев пока нет.
Будь первым - напиши свой комментарий.